وصیت نامه شهید محمدحسین یاوری
بسم الله الرحمن الرحیم وقاتلوا فی سبیل‌الله الذین یقاتلونکم و لا تعتدوا ان الله لایحب المعتدون(بقره 190)
با کسانیکه سرجنگ و پیکار با شما دارند در راه خدا بجنگید و از حد تجاوز نکنید که خدا متجاوزین را دوست ندارد .
شهادت برای ما موهبتی است و کشته شدن در راه خدا برای ما عادت است .
درود و تهنیت فراوان به رهبر عظیم‌الشأن اسلام و مسلمین ، سلام برحسین بنیانگذار تشیع سرخ علوی شهیدان که تثبیت کننده هدفی مقدس هستند و درود بر شهیدان گلگون کفن این مرزوبوم ، شهیدانی که با ایثارخونشان درخت آزادی و حریت را بارورساختند به امیداینکه ما رهروان راه عزیزشان بتوانیم اهداف مقدسشان را نه تنها به مرحله تئوریک بلکه به مرحله اجرا گذاریم از هم اکنون که قلم به دست گرفته و در افکار خود غوطه‌ورم ازهم اکنون که بارمسئولیت وسنگینیش را در اندرون وجود پوچ دربرابر مسئولیتم احساس میکنم از هم اکنون که وجودم را عشق به خدا و برپایی و زنده نگه داشتن مکتبش در بر گرفته و به خدای‌منان هر راهی به خاطر رضای او و هر راهی را بخاطر او خواهم رفت‌و ازخدا میخواهم که مرا دراین هدف مقدس که به جز بر پایه دین محمد(ص ) نیست کمک ومساعدت نماید ازهمین حالاکه عازم به خط مقدم‌وروی به سوی کفار و برای پیروزی اسلام نموده‌ام از خدای عزوجل میخواهم که نه تنها مرا بلکه ما را دراین جبهه حق علیه باطل یاری نماید انشاءالله .
خداوندا تو گواه باش نه به خودت سوگندمی‌خورم به هنگامی که ندای هل من ناصر ینصرنی حسین زمان خمینی کبیر حلقوم رسایش شد نگذاشتم که‌این نفس نازنینش بدون جواب بماند به ندای او جواب دادم و جواب مثبت .
خدایا از تو میخواهم مرا از پیروان راستین مکتب امام صادق (ع) واز یاران با وفای امام خمینی قرار دهی حال که قدم به جبهه حق نهادم بر خود لازم دانستم که خطی سرخ بر روی کاغذ بیاورم . پدر و مادرم در این وصیت نامه‌ام از شما عذرخواهی و پوزش میخواهم و از شما تقاضای حلال بودی میکنم و از شما خواهش میکنم که از گناهان گذشته‌ام بگذرید و مرا ببخشید که شاید روی مرا نبینید.
مادر عزیز جای سوال است که در فراق فرزندت در مرگ و بعد از شهادت فرزندت چه احساس و غروری به تو دست خواهد داد آیا مانند زینب پرچم مرا به دوش خواهی گرفت آیا به شهادت‌من‌افتخار بکنی ، آری تو همان مادری هستی که در خوابت و در بیداریت فرزندت را روانه بهشت کردی تو فرزندت را به حسین(ع) سپردی و حسین‌کوچکت را به حسین بزرگ هدیه کردی اینک درود من و درود بر انسانهای‌آزاده ، به تو و تمامی مادران و شیردلانی که ادامه خط سرخ شهادت گرفته زینب را به دوش کشیدند به پیروی از استاد شهیدمطهری که می‌فرماید گریه بر شهید لازم است من نمی‌گویم شما گریه نکنید ولی شما را به خدا برای ادامه راهم و برای مظلومیت حسین رهبرم در صحرای کربلا گریه کنید.
و شما ای خواهرانم ای که شما زینبید آیا دلتان میخواهد زینب باشید آیا مسئولیتی که زینب قبول کرد شما حاضرید به دوش بکشید اگر حاضرید بسم‌الله از این پس بار مسئولیت سنگینی به عنوان خواهر شهید دوش شما را سنگین می‌کند.
برادرانم اولا از شما عذرمی‌خواهم و ثانیا از شما میخواهم درسنگر مدرسه باقی بمانید و با دشمنان فرهنگ انقلاب اسلامی مبارزه کنید درسنگر پایگاه مقاوم بوده و وفعالیت کنید با منافقین مبارزه کنید پرچم پر افتخار شهادت را که از دستم می‌افتد به دوش بگیرید و با کفار بجنگید.
و در این آخر حرف دیگری ندارم و از تمامی اقوام و خویشانم خداحافظی میکنم و همگی شما را به خدای بزرگ می‌سپارم . من چو منکران نمی‌خواهم که دربستر بمیرم میروم تا همچو مردان درسنگر بمیرم زندگی خواب است اما جرعه جام شهادت
می‌کشم سر تا بمیرم عشق شیرین بمیرم از شراب ؟؟؟ مادر تسلیم خورد
میروم تا رضای کامل مادر بگیرم جان نثارامام ، فدائی اسلامی آزاده راه‌حسین (ع) محمدحسین یاوری
ثبت دیدگاه