وصیت نامه شهید احمد هنزایی زاده

بسم الله الرحمن الرحیم بنام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و سلام بر امام امت و ملت شهیدپرور ایران علی الخصوص خانواده های شهدا و جانبازان و مجروحین و مفقودین نظر به اینکه وصیتنامه برای هر انسان مسلمان و اهل تشیع واجب است این حقیر تشخیص دادم که وصیتنامه ای بنگارم، به محض احتیاط. کسی چه می داند شاید من تا چند روز دیگر بیشتر زنده نباشم و در زیر خروارها خاک خفته باشیم. البته می دانم و واقفم که لیاقت آنرا ندارم که در اینجاها این مناطقی که زاهدان شب و شیران روز بر خود دیده جسمم در راه خدای متعال بر زمین افتد و خون سرخم بر این سرزمین نقش بندد. حال به محض احتیاط چند کلمه ای بگویم: پدر و مادر و خواهران عزیزم بدانید این حقیر رو سیاه متعلق به شما نبودم بلکه امانتی از خدا بودم که چند صباحی در کنار شما زیستم و می دانم که حق فرزندی و برادی را ادا نکرده و متأسفم که هیچگاه نتوانستم فرزند و یا برادر خوبی برای شما عزیزان باشم و امیدوارم که شما مرا ببخشید و عفوم کنید و از خطاهایم درگذرید تا شاید خداوند هم از گناهانم که خود می دانم بی نهایت است و خلایق از شمارشش عاجزیند در گذرد و بیامرزدم. خانواده ی عزیزم صبر را در تمام امور زندگی پیشه ی خود سازید که الحق خدا با صابران است. از تمام کسانی که این حقیر گنهکار طلبکارند می خواهم که به خانواده ام مراجعه کنند و آنرا مطالبه کنند و یا آنرا به ما ببخشند. دیگر صحبتی ندارم جز آرزوی سلامی تمامی شما عزیزان در پشت جبهه ها که همانا بسان خاری در چشم منافقان هستید و بار دیگر شما را توصیه می کنم که صبر را پیشه ی خود سازید. والسلام علی من اتبع الهدی.