وصیت نامه شهید محمدحسین مومنی هامانه

بسم رب الشهدا والصدیقین ولا تحسبن الذین قتلو فی سبیل‌الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون ... به کسانیکه در راه خدا کشته میشوند مرده نگویید بلکه آنان زنده‌اند و نزد خدای خویش روزی میخورند . بنام ا... پاسدار حرمت خون شهیدان اسلام . اکنون که قلم را بر روی کاغذ حرکت داده و شروع به نوشتن وصیتنامه میکنم اول کلام خود را به امت شهیدپرور میگشایم. ای امت مسلمان شما باید همچنان که تابحال صبور بودید و رهبر خود را حمایت کردید از حالا به بعد هم رهبر خود را مانند نگین انگشتری درمیان خود بگیرید و نگذارید خدای نکرده این قلب امت درد بگیرد و شما که تا حال با مشکلات زیادی ساخته‌اید و نگذاشتید که لحظه‌ای جبهه‌های حق علیه باطل خالی بماند و تابحال شهدای زیادی را به امام و امت هدیه کردید. و حال سخن خود را با جوانان و نوجوانان عزیز آغازمی‌کنم. شما نوجوانان و جوانان قلب اسلامید و قلب کشور اسلامی ایران و شما می‌توانید با رفتن به مدرسه و خالی نگذاشتن مسجدها و یاری کردن مردان و زنان بیسواد در راه یاد گرفتن سواد و تبلیغات اسلامی درمحله و شهر و یا در روستا دین خود را ادا کنید. و حالا سخنم با تواست ای که مرا شیردادی و بزرگ کردی و توانستی مرا با شیر پاکت به این درجه برسانی و عاقبت مادر شهیدی بشوی. مادر من به تو خیلی اذیت کردم ولی من را ببخشید این سخن را با مادران دیگر هم دارم. مادران و خواهران عزیز ما در راه تکامل اسلام و حفظ حجاب میجنگیم و تنها خواهشم از شما این است که تا می‌توانید در راه حفظ حجاب بجنگید و کوشش کنید. والسلام... محمدحسین مومنی.