وصیت نامه شهید محمدحسین مزیدی شرف آبادی

بسم الله الرحمن الرحیم و قاتلوا فی سبیل الله الذین یقاتلونکم ولا تعتدوا ان الله لایحب المعتدین ... در راه خدا نبرد کنید برای عدالت و توحید و ریشه‌کن ساختن ظلم و فساد و با آنها که با شما در جنگ و مانع پیشرفت اسلامند بجنگید و از حد تجاوز نکنید که خدا متجاوزین را دوست ندارد. ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون ... گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند بلکه آنان زنده‌اند و نزد خدایشان روزی می‌خورند. با نام الله و با نام پیامبر اکرم(ص) و با نام علی ابن ابی‌طالب(ع) که رمز این مرحله از حمله نیز می‌باشد و با نام یازده فرزند گرامیش و با درود و سلام فراوان بر شهیدان خونین کربلا و تمام کربلاهای دیگر تاریخ و سلام و درود بر شهیدان عزیز انقلاب اسلامی و شهیدان و مجروحان و معلولان این جنگ تحمیلی و شهیدان عزیزی چون: مطهری، مفتح، بهشتی، باهنر، رجایی، دستغیب، مدنی و قدوسی و هاشمی‌نژاد و... و دیگر شهیدان گرانقدر و با درود و سلام بر رهبر بزرگ و موسس جمهوری اسلامی و امام و پیشوای عزیز و گرانقدر که انشاءالله خداوند قادر و توانا او را حفظ خواهد کرد و انقلابش را به انقلاب حضرت مهدی(عج) متصل خواهد کرد. این وصیت‌نامه متعلق به سرباز ناقابل امام زمان (اگر مورد تایید آن امام بزرگوار قرار گیرم) محمدحسین مزیدی فرزند قاسم به شماره شناسنامه 600 صادر از یزد و متولد یزد به شغل دانشجوی تربیت معلم می‌باشد. دوستان و برادران و خواهران ایمانی یکی از دروسی که من در این مدت تحصیلی‌ام توسط یکی از استادهای بسیار خوب و گرامیم آموختم وجه تسمیه بود او به ما آموخت که انسانی در خسران وزیان قرار نمی‌گیرد که وجه تسمیه خود را بشناسد یعنی اینکه بداند کیست و برای چیست و چرا؟ و در این صورت است که هیچوقت در خسران و زیان قرار نمی‌گیرد و برای همیشه راهش و هدفش مشخص می‌باشد و حال من در این لحظه که به عنوان یک سرباز ناقابل امام زمان شناخته می‌شوم آیا وجه تسمیه خود را شناخته‌ام؟ آیا واقعا لیاقت این نام عزیز را بر خود دارم من که چنین قابلیت را در خود نمی‌بینم خدا به من رحم کند و از تقصیراتم بگذرد و امام زمان کمکم کند تا چنین شوم انشاءالله. خواهران و برادران عزیز وظیفه شما رساندن پیام خون شهیدان و هدفش را به دیگران و ؟؟؟راه او را دارید سعی کنید به این وظیفه به خوبی عمل نمایید و این در صورتی میسر خواهد بود که در خط امام که همان خط انبیاء و امامان معصوم می‌باشد قرار داشته باشید و هیچوقت و در هیچ شرایطی از آن فاصله نگیرید که سرمنشاء انحراف شما خواهد بود. ؟؟؟ شما بلکه امام و امید همه مردم ستمدیده جهان است تا آنجا که می‌توانید قرآن و دعا بخوانید و به آنجا عمل کنید که تمام هستی ما و نجات ما از دست استعمار و استثمار در همین قرآن است. قرآن بخوانید و به آن عمل کنید و به دیگران هم یاد بدهید که سعادت شما هم در این جهان و عدم در آن جهان، در آن است و سفارش نبی اکرم(ص) و پیروانش نیز حفظ عترت و قرآن بود و در پایان از همه شما دوستان و رفقا و آشنایان و استادان طلب عفو و بخشش و دعای آمرزش را می‌نمایم. و شما خانواده خوبم، پدر، مادر، خواهران و برادران گرامیم در درجه اول از همه شما می‌خواهم که مرا ببخشید و بخصوص شما ای پدر گرامی و مادر عزیز، اگر در اثر جوانی و کم عقلی گاهی وقتها شما را رنجیده خاطر نموده‌ام مرا عفو کنید تا خدا نیز از من راضی و خشنود گردد. از تمامی شماها به ویژه مادر و خواهران خوبم می‌خواهم که از شهادت من ناراحت نباشید زیاد گریه و زاری نکنید که هرچقدر شما گریه و زاری کنید روح من بیشتر ناراحت خواهد شد بلکه باید افتخار کنید که یک چنین فرزند و برادری داشته‌اید که راه شهادت را در راه خدا و برای خدا و به خاطر خدا انتخاب کرده است و این نشانه سربلندی شما در جامعه و پیش خدا خواهد بود که در این انقلاب و حفظ آن نقش داشته‌اید وقتی به یادم می‌افتید و به سر مزارم می‌آیید زینب(ع) را به یاد بیاورید و جانبازی امام حسین و فرزندانش را که شماها نیز باید زینب‌گونه‌های زمان خود باشید و راه زینبی را انتخاب کنید و وقتی می‌خواهید گریه کنید اول برای حسین(ع) و یارانش گریه کنید. پدر عزیز و گرامی تنها مالیه من در این دنیای فانی شش هزار تومان پول نقد در بانک و مقداری اثاثیه شخصی (وسایل) است که پول را اول سهم امام و خمسش را می‌دهید و بقیه آن را نصف آن به جبهه‌های جنگ و نصف دیگر را به حساب کمک به جنگ‌زدگان می‌ریزید و کتابهایم را می‌دهید به کتابخانه‌ای تا جوانان از آنها استفاده کنند. خیلی شماها را دوست می‌داشتم ولی اسلام را بیشتر از شما دوست دارم. والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته - محمدحسین مزیدی.