وصیت نامه شهید علی عظیمی نیا

بسم الله الرحمن الرحیم رب اشرح لی صدری وسرلی امری واخلل عقده من لسانی یفقهوا قولی با درود و سلام فراوان خدمت آقا امام زمان (عج) و نایب بر حقش روح الله خمینی و با سلام خدمت نیابت رهبری امت آیت الله منتظری و خانواده ی گرامیم وصیتنامه ی خویش را آغاز می کنم. نخست از خداوند سپاسگزاری می کنم که مرا هدایت کرد و از سقوط به صعود رسانید او را می ستایم که نخواست به راه ذلالت افتم و همچون جوانان گمراه به دام شیطان بیافتم اکنون او را شکر می گویم چرا که مرا هدایت کرد و راه حق را نشانم داد. به امیت شهید پرور حرفی ندارم ولی می خواهم چند کلامی را برای پاسداری از حرمت خون شهیدان بگویم. سالهاست که امام حسین (ع) در کربلا شهید شده است و به همراه 72 یاور خونین پیکر به دیار عشق پیوسته است 1300 سال است از آن زمان که امام حسین (ع) در کربلا با مظلومیت برای دفاع از حرمت اسلام و دفاع از آزادگی مسلمین شهید شده است ولی چرا تا کنون این حادثه با تمام زیباییها و تلخی های آن به این نسل رسیده است؟ این حماسه ی بزرگ دهان به دهان و نسل به نسل گشته است تا کنون به مارسیده است خون امام حسین (ع) و پیام امام حسین (ع) را عزاداری مردم به ما رسانید. مردمی که در سختی و در راحتی و در همه حال یا امام حسین (ع) را زنده نگاه داشته اند یادم نمی رود در خرمشهر و در محلات فقیر نشین شهر وجود داشت اسنادی که دال بر مظلومیت ساکنان خرمشهر و عشق وافرشان به امام حسین (ع) بود آنان با دست و یا سوزن بر روی پارچه یاد امام حسین (ع) را نگاه داشته بودند و در منازل دیگر در چند صد متری محلات پولدار نشین که غرق در فساد بودند عکسهای امام حسین و امام خمینی وجود داشت و اکنون باید نیز یاد امام حسین (ع) زنده بماند. شهدای ما همه می گفتند که با سینه ی باز و مخالفت علنی با دستورات شرع اسلام نمی شود برای امام حسین (ع) عزاداری کرد. من وظیفه داشتم تا این مسئولیت سنگین خون شهدا را از گردنم بردارم و با رفتن خویش این رسالت را بر دوش شما امت حزب الله می گذارم باشد که یاد امام حسین را زنده نگاه داریم. کلامی که باید بگویم آن است که هیچکس نگوید مرا بردند و کشتند و یا کشته شد. من وظیفه داشتم بیایم و وظیفه ی خود را نسبت به وطنم و دینم ادا کنم اگر چه هنوز می توانستم سالیان سال زندگی کنم ولی زشتی دنیا را به زیبایی رضایت خدا فروختم و جانم را ارمغان دینم و هدیه به نیابت امام زمان (عج) امام امت کردم. تا راه او بماند که راه امام حسین (ع) و راه حضرت محمد (ص) است که همانا فرمان خدا هم همین است. از همگی می خواهم که راه امام حسین (ع) را ادامه دهید و امام را تنها نگذارید دیگر کلامی برای گفتن ندارم جز آنکه از همگی طلب عفو و بخشش می کنم و از خداوند می¬خواهم گناهان بسیارم را ببخشد و از من در گذرد. خداحافظ امام و امت امام و خانواده ی حزب الله شهدا. والسلام. محور شلمچه، کربلای پنج، علی عظیمی نیا 20/10/1365