وصیت نامه شهید عباس طالبی بافقی

بسم الله الرحمن الرحیم یا ایها الذین آمنوا لا تکونوا کالذین کفروا و قالوا لاخوانهم اذا ضربوا فی الارض و کانوا غزی لوکانوا عندنا ماتوارما فتلوا لیجعلوا الله ذلک حسره فی قلوبهم والله یحیی و یمیت والله بما تعلمون بصیر (آل عمران ) ای گرویدگان به دین اسلام شما مانند آنان که راه کفر و نفاق پیمودند نباشید که گفتند اگر برادران و خویشان ما به سفر نرفته و یا به جنگ حاضر نمی شدند به چنگ مرگ نمی افتاند. این آرزوهای باطل را خدا حسرت دلهای آنان خواهد کرد و خداست که به همه چیز آگاه است. با سلام بر منتقم خون شهیدان یگانه منجی عالم بشریت یعنی حضرت بقیه الله الاعظم امام زمان (عج) و با سلام به سرور شهیدان امام حسین (ع) و تمامی خانواده ی معظم شهدا و اسرا و مفقودین و با سلام بر کفرستیزان و ایثارگرانی که در جبهه های حق علیه باطل جان خود را فدا کردند و می کنند و علیه دشمن زبون یورش می آورند. و با سلام به امام جمعه ی دیارمان حضرت آیت الله اعرافی و با سلام و درود بر پدر و مادر گرامیم که چند سالی زحمت کشیدند ومن را بزرگ کردند و تحویل جامعه دادند. مادرم نمی دانم چگونه سر صحبت را باز کنم. نمی دانم چه بگویم با آن زحمتهایی که برایم کشیدی حتی دیگر نمی توانم تو را مادر صدا کنم به یاد می آورم موقعی که می خواستم از خانه بیرون بیایم به من گفتی عباس مواظب باش بیخودی کشته نشوی مادرم من بیخودی کشته نشدم بلکه ضربه کفر مرا کشت مادرم می خواهم که در مرگ من گریه نکنی که باعث خوشحالی دشمن شود بلکه می خواهم به حمام بروی حنا ببندی و شبهای جمعه بر قبر آب بپاشی مادرم می خواهم در کنار پسر داییم حسین باشم تا موقعی که بر قبر من آب پاشیدی یاد قبر او هم بیفتی و یاد دیگران یاد 72 شهید امام حسین و دیگران و پدرم از شما می خواهم که فرزندانت را چنان تربیت کنی که مانند حسین وارد صحنه شوند. پدر و مادرم می خواهم به علی واقعیت را بگویید و نگویید من به سفر رفته ام و نگویید من از سفر باز خواهم گشت نگویید زیباترین هدیه ها را خواهم آورد. در پایان از شما می خواهم امام را فراموش نکنید و از خواهرانم می خواهم همانند زینب باشند و زینب وار زندگی کنند و حجاب خود را حفظ کنند و در برابر سختیها مقاومت کنند. دیگر وصیتنامه خود را به پایان می برم. خداحافظ. عباس طالبی تاریخ 1363/12/15