وصیت نامه شهید سیدمحمدجواد سبحانی

بسم الله الرحمن الرحیم با نام خدایم یا سلام بر شهیدان گمنام کردستان و ایران اسلامی و با درود به رهبر بی نظیر و بت شکن امام خمینی و سلام به پدر و مادر و برادران و خواهرانم نامه را آغاز می کنم. امیدوارم حالتان خوب و در پناه امام زمان ملالی نداشته باشید اگر از احوال من بخواهید خوب و مشتاق خدمت مقدس در لباس پاسداری در شهر جنگ زده بانه می باشم و هنوز افتخار شهادت را نصیب نشده ام اما راهی است راه عشق که هیچش کناره نیست آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست باری غرض از مزاحمت این بود که برادرمان فتوحی به یزد می آمد و فرصت را غنیمت شمرده و نامه ای نوشتم اینجا هر روز کربلا را در چشم خواهی دید و آنها که در خانه نشستن را ملاک عمل می دانند بگو چگونه از پیر 60 ساله تا طفل 14 ساله در این مکان مقدس سنگر اسلامی با کفرد نبرد می کنند. دروغ نیست چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است همین شهید خواجه رضایی یا شهیدان عملیات اخیر چند سال داشتند؟ مگر نمی توانستند سه ماه تعطیلی را در کنج خانه و پهلوی پدر و مادر نشسته و بگویند این جنگ چرا تمام نمی شود؟ یکی نیست به اینها بگوید بابا جان هر که خربزه می خورد پای لرزش هم می نشیند منافق موقع کار مریض و بد حال و بعد از انجام کار حالا خوب یا بد شروع به وراجی می کند انقلاب فقط نکردی که اگر سرکوچه دعوایت شد یکی انقلاب کردیم خون دادیم فقط جنگ است که سرنوشت این انقلاب کبیر را تعیین می کند، یا کفر یا حق، یا مرگ یا آزادی، یا شرف یا هرزگی، یا اسلام و یا نابودی اسلام حرف کوچک است و پر محتوا حال تا نون دیر می شود میگه انقلاب کردیم در صورتی که انقلاب در وقتی میشود که مظفرالدین شهید گمنام مازندران گوشش را بریده اند و گردن زده شده سپس با آب جوش بر سرش ریخته شود ولی زبان به بی ایمانی نگشاید و آنگاه که خشم کافرین کوموله و دمکرات به جوش می آید با 5 تیر کلاشینکف شهیدش می کنند و سپس سه روز در جاده زیر آفتاب سوزان به کمین می گذراند و آنگاه خبر می آید که روزه بوده این حماله ایمان است و انقلاب نه موقع کار داشتن. در پایان سلامتی و طول عمر امام خمینی را از خدای جان آفرین می خواهم انشاء اله که شما خانواده عزیز هم در سالت انقلابیتان موفق باشد. بر شما درود به تمام خویشان ودوستان سلام برسانید. قطره ی بیکران از دریای مسلمین جهان – فتاح (سید محمد جواد سبحانی)