وصیت نامه شهید محمدحسین دهقان پورفراشاه

بسم‌رب الشهدا والصدیقین
     با سلام و درود به ارواح طیبه شهدا از هابیل تا شهدای صدر اسلام و از آنجا تا شهدای کربلای ایران از شهدای عملیات ثامن الائمه الی شهدای عملیات والفجر 8 تاکنون. 
انسانها بلکه حیوانات هم یک روز به دنیا پا می‌گذارند و یک روز هم از این جهان پست می‌روند و هیچکدام از ما شک ندارد که کسی ابدی در این دنیا بماند و همه می‌روند پس خوشا به حال کسانی که سربلند و با عشق به خدای خویش جوانمردانه به سوی معبودشان پرواز می‌کنند پس ای پدر زحمتکشم و ای مادر رنجدیده‌ام حالا که این افتخار نصیبمان شده که پدر و مادر شهید باشید خوشحالی کنید که در محشر با فاطمه زهراء و پسرش اباعبدالله الحسین محشور خواهید شد در آنجاست که بعضیها حسرت می‌خورند. روی سخنم با کسانی است که تا قبل از این آرزو می‌کردند ای کاش ما هم در صحنه کربلا بودیم و امام حسین را یاری می‌کردیم الان که فرزندش فریاد می‌زند هل من ناصرا ینصرنی علاوه بر اینکه به فریادش لبیک نمی‌گویند آنها یزیدی شده‌اند و بر علیه او قدم بر می‌دارند و هرکدام بهانه‌ای می‌آورند و خود را کنار می‌کشند آنان همانانند که از تاریکی شب استفاده کردند و امام حسین را تنها گذاشتند. پس پدر و مادر عزیزم بدانید آنان که رفتند کار حسینی کردند و آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند. 
و شما ای خواهرانم: حجابتان را حفظ کنید که سیاهی چادرتا کوبنده‌تر از خون من است و در کنار این درس است که کشور ما در آینده احتیاج به متخصص و متعهد دارد. خواهران عزیزم اگر از من فعلی سر زده که باعث ناراحتی شما شده مرا ببخشید و حلالم کنید، و همینطور پدر و مادرم که نتوانستم در این مدت عمرم زحماتی را که کشیده‌اید تا مرا تربیت کنند حتی یک قطره از دریای بزرگ را جبران کنم. 
پدر و مادر بزرگوارم از کلیه دوستان و آشنایان از طرف من حلالیت بطلبید در پایان از شما انتظار دارم که علی را طوری تربیت کنید که ادامه دهنده راه من باشد از همه شما التماس دعا دارم. 
والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته  
محمدحسین دهقان‌پور