وصیت نامه شهید سیدمحمود حسینی پورعزآبادی

بسم‌الله‌الرحمن الرحیم 
ولاتحسبن‌الذین قتلوا فی‌سبیل‌الله امواتا بل ا حیاء عند ربهم یرزقون  گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مردگانند بلکه آنان زنده‌اند و در نزد پروردگارشان روزی می‌گیرند.   با درود و سلام بر منجی عالم بشریت مهدی موعود(عج) و نایب برحقش پیر جماران خمینی کبیر و با سلام و دورد بر تمامی شهیدان اسلام انیجانب بنده حقیر وصیت‌نامه را با نام خداوند متعال شروع می‌کنم. اول سخنی کوتاه با ملت شهیدپرور ایران: ای ملت غیور ایران من کوچکتر از آن هستم که پیامی به شما بدهم ولی به عنوان یک تذکر می‌گویم که ای مردم ایران شما دست از یاری رهبرتان بر ندارید رهبری که شما را به صراط مستقیم هدایت کرد شما مردم باید از این نعمت بزرگ که خداوند شامل حال شما کرده به خوبی استفاده کنید ایگر اینکه از شما می‌خواهم که در نماز جماعتها خصوصا نماز پرشکوه جمعه که پشت دشمنان را به لرزه می‌اندازد شرکت کنید و سخن آخر این است که دردعاهای توسل، کمیل و ندبه شرکت کنید. 
سخن دوم با پدر و مادر عزیزم است پدر و مادر دلسوز و مهربانم می‌دانم که چقدر برای من زحمت کشیدی تا مرا به اینجا رساندی ولی من یک امانت در دست شما بودم و اگر خداوند به من توفیق شهادت داد می‌خواهم که گناهانم را ببخشید و مرا حلال کنید وامیدوارم که از شهادت من ناراحت نباشید و افتخار کنید که فرزند شما بهاین راه که همان راه اباعبدالله‌الحسین است رفته است و سخنی آخر به خواهرانم است که خواهرم می‌خواهم که حجابت را حفظ کنید و زینب‌وار به این انقلاب خدمت کنی. 
سخن آخر به دانش‌آموزان است دانش‌آموزانی که در آینده هریک مسئولیت کشور را به عهده می‌گیرند، از شما دانش‌آموزان می‌خواهم که درستان را به خوبی بخوانید و در سنگر مدرسه با دانش خود جامعه خود را به خودکفایی برسانید. 
والسلام - سیدمحمودی حسینی‌پور       آخرین لحظاتی که عملیات شروع می‌شود  خصوصی است:
پدرجان می‌خواهم که نماز و روزهای قضایی که دارم برایم بگیرید و مقداری پولی که در بانک دارم در هر راهی خواستید خرج کنید. 
یک وصیت‌نامه دیگری در تعاون سپاه دارم آن یگی اگر توانستی بگیر.