وصیت نامه شهید سیدعلی حسینی حسین آباد

بسم الله الرحمن الرحیم
ولا تحسبن الذین قتلوا فی‌سبیل‌الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون  کسانی که در راه خدا کشته می شوند مرده مپندارید بلکه زنده‌اند و نزد زنده‌اند و نزد خدایشان روزی می‌خورند.  
با سلام و درود فراوان بر مهدی موعود منجی عالم بشریت و سلام و درود فراوان بر خمینی این یگانه مرجع عالم بشریت و سلام و درود بر ملت شهیدپرور ایران مخصوصا خانواده‌های شهدا. 
می‌خواستم چند کلمه‌ای به نام وصیتنامه برروی کاغذ بیاورم. 
اولین مطلبم، این است که امام امت را تنها نگذاشته و قدم در راه الهی و انقلابی و اسلامی او بگذارید و دیگر وصیتم این است که... از روحانیت مبارز پشتیبانی نمایید. که اینان چراغ اسلام را روشن نگه می‌دارند دیگر اینکه پایگاهها را حفظ نمایید و نگذارید خدای نکرده منافقان از خدا بی‌خبر در پایگاهها رسوخ نمایند و ضربه‌ای به اسلام وارد آورند و اگر چنین شود من و شما و دیگران مسئول خواهیم بود. دیگر اینکه سنگر مسجد و نماز جمعه را ترک نکنید زیرا مسجدهاست که پشت ابرقدرتها را می‌شکند و پوزه کثیفشان را به خاک مذلت می‌نشاند و این اتحادها و هماهنگی ماست که ملتی شجاع و فداکار و غیور می‌سازد که در برابر همه نا اهلان و اخدا بی‌خبران خواهد ایستاد و آنها را به خاک و خون کشید. دیگر وصیتم این است که سربازهایی که از رفتن به سربازخانه‌ها می‌گریزند به هر عقل آیند و راه انقلاب را بشناسند و به این وظیفه‌ای که بردوششان گذاشته شده است انجام دهند. 
وصیت که به پدر و ماردم و دارم این است که برادرم را طوری تربیت کنید که بتواند ادامه دهنده راهم باشد و اسلحه افتاده‌ام را برداشته و هر گلوله‌اش را در قلب یکی از کفار نشاند و جان کثفیشان را بگیرد و خواهرانم را طوری ترتیب کنید که چون زینب باشند. و وصیتی که بر پدرم و مادرم دارم این است که کتابهایم را وقف کتابخانه وحدت نمایند. والسلام .