دومین سفر کربلا

عید سال ۸۳ بود... 
من به همراه خواهرهام وهمسرانشان ، پدرم و خاله پیرم می خواستیم بریم کربلا. 
قرار بود پاسپورتها رو یک آشنا ویزا بزنه و بیاره. 
ما هم چون ایام عید بود تصمیم گرفتیم زودتر راهی منطقه مهران شویم و گردشی تو شهرای اطراف داشته باشیم. 
ما راهی شدیم و رسول هم بعدا فقط برای اون چند روز که اونجا بودیم نه کربلا، بهمون ملحق شد، چون سال قبل با پدرش رفته بود... 
بعد از چند روز خبر دادند ویزاها درست نشده... 
همه ناراحت شدیم... 
در اون خوابگاهی که بودیم، گروهای مردم می اومدند، زمینی و بدون پاسپورت می رفتند کربلا! 
ما هم تصمیم گرفتیم به همین شکل بریم ولی بخاطر افراد مسن همراهمون مشکل بود. 
شوهر خواهرم به رسول گفت اگه تو سفر مادرش (خاله ام) رو کمک کنه اونو هم با خودمون میبریم. 
رسول خیلی خوشحال شد... و با ما همراه شد. 
وقتی داخل عراق شدیم راننده ماشین برای پول بیشتر دبه در آورده بود رسول به عربی جواب میداد و آخر هم نذاشت زور بگه و پول بیشتری بگیره 
سفر پر خاطره ای بود... 
رسول هم دومین و آخرین سفرش به کربلا شد... 
نقل از مادر شهید