گشت اسدالله

عاشق خدمت بود، یك روز در طول عمرش در صبحگاه تأخیر نكرد. اكثر مواقع خود را برای سخنرانی آماده می‌نمود. بعد از ظهر به جای استراحت، به خصوص زمانی كه در چابهار و نیك شهر بود، به گشت می‌رفت. روزها و شب‌ها در كنار دریا روی لنچ می‌ماند و همانجا می‌خوابید. در نیك شهر آنقدر گشت زدن او مشهور و معروف شده بود كه اسم گشت آن منطقه را به نام او یعنی گشت اسدالله گذاشته بودند.