پس از شهادت برایم گریه نکنید

به همه وصیت‎های همسرم چه گفتاری و چه نوشتاری عمل کردم، در وصیت‎نامه شهید ذورقی آمده بود پس از شهادتش برایش گریه نکنیم، بالای سرش روضه و در قبرش زیارت عاشورا خوانده شود و در امامزاده عبدالله (ع) گرگان و نزدیک‎ترین مکان به مزار شهید «سید احسان حاجی‎حتم‎لو» به خاک سپرده شود.

یکی از خواسته‎های شهید ذورقی گریه نکردن پس از شهادتش بود. آنقدر عاشقانه او را دوست داشتم که از زمان اعلام خبر شهادت تاکنون برایش گریه نکردم؛ البته اگر اشکی هم در خلوت، سر سجاده نماز، در مزارش بود تنها برای فراغ و دلتنگیو مصیبت‎های اهل بیت بود نه به دلیل شهادت همسرم.

با اینکه از قبر می‎ترسیدم اما خودم در روز تدفین ساعت 6 صبح زیارت عاشورا را در داخل قبرش خواندم. وقتی وارد قبر شدم به نظرم آنقدر وسیع و بزرگ بود که جای ترس نداشت. در داخل قبر زیارت عاشورا، سوریه یاسین و نوحه‎ای که شهید ذورقی بسیار به آن علاقه‎مند بود را خواندم.وقتی سنگ لحد سوم را گذاشتند خطاب به ایشان گفتم « تو همه کس من هستی که اینجا خوابیدی»، آن لحظه می‎خواستم فریاد بکشم، بلند گریه کنم اما به خاطر قولی که به همسرم دادم و شدت علاقه‎ام به ایشان این کار را نکردم.