رفقای سیدالشهدایی

قرار بود خاطرات تیپ ۱۰ سیدالشهدا علیه السلام را جمع‌آوری کنیم.

حاج احمد با دقت تمام مطالب را می‌خواند و با حساسیت خاصی ویرایش می‌کرد. می‌گفت: ما مدیون این شهداییم، باید دِین‌مان را هر جور شده ادا کنیم، حالا امروز از ما این کار را خواسته‌اند، باید به نحو احسن انجام دهیم.

حاج احمد می‌گفت: این خاطرات را باید مکتوب کنیم تا جاودان و ماندگار شود و به دست آیندگان برسد. نباید قصه‌ی این رشادتها و دلاوری‌ها در طول تاریخ از یادها برود و آیندگان بی‌خبر بمانند که چه بود و چه شد!

حاج احمد زمان جنگ هم دغدغه‌های خاصی داشت. با اینکه جانشین تیپ بود، بسیار شوخ‌طبعی می‌کرد و بچه‌ها را به صمیمیت تشویق می‌کرد.

* * *

می‌گفت: ما یک مجموعه رفیق و دوست قدیمی هستیم که در تیپ سیدالشهدا علیه السلام جمع شده‌ایم و این رفاقت به‌قدری ما را در این یگان موفق ساخته که هر کسی وارد مجموعه شود، متوجه این دوستی عمیق و همکاری و همگامی می‌شود.

* * *

او آنقدر بچه‌ها را به این رابطه‌ی خوب توصیه می‌کرد که از رأس تیپ تا بدنه، این رفاقت موج می‌زد.

همیشه می‌گفت: شماها دقت کنید، بسیجی‌ها جایی می‌روند که رفاقت و از خودگذشتگی باشد.