طرحی که چشم امیر را گرفت!

در سال 69 و بعد از پذیرش قطعنامه، بعضی از تحلیل‌ها بر این بود که شاید صدام بار دیگر دیوانگی به سرش بزند و با تحریک آمریکایی‌ها به مرز جنوبی حمله کند، حتی گاهی وقت‌ها این را هم می‌شنیدیم که ممکن است آمریکایی‌ها خودشان، مستقیم به ایران حمله کنند؛ برای همین مسوولین ارشد نظام تصمیم گرفتند تا با انجام یک رزمایش، آمادگی بچه‌ها را به حد مطلوب برسانند و به خاطر کم‌تر شدن اشتغالات زمان آتش‌بس، باد به پشت رزمنده‌ها نیفتد و دشمن از همین ضعف برای حمله‌ی مجدد استفاده نکند، لذا برگزاری رزمایش مشترک بین یگان‌های سپاه و ارتش در دستور کار قرار گرفت.

قرار شد یگان‌های مستقر سپاه و ارتش در آبادان، هرکدام به‌صورت جدا، دو طرح توپخانه‌ای و ادواتی خودشان را در معرض دید فرمانده‌ی اعزامی از پایتخت که شهید امیر صیاد بود، قرار دهند. شهید قنبری برای اینکه آبروداری کند، پیش از حضور امیر، با کمک بچه‌های ادوات لشکر، شروع به آماده‌سازی طرح توپخانه‌ای و ادواتی در آبادان کرد.

موقع بازدید فرارسید. همه منتظر حضور مهمان اصلی رزمایش بودند. تا این‌که امیر صیاد وارد منطقه شدند. در هنگام بازدید، نوبت به بررسی طرح‌های توپخانه و ادوات رسیده بود. بعد از بررسی طرح‌ها که با چند سؤال امیر از دو طراح ارتشی و سپاهی همراه بود، طرح شهید قنبری به نمایندگی از سپاه، مورد پذیرش امیر دل‌ها، صیاد شیرازی قرارگرفت. شهید صیاد از عمق کارشناسی و جامع بودن طرح شهید قنبری شگفت‌زده شده بود و او را در جمع نیروهای ارتشی و سپاهی ستود.بعد از تأیید طرح، بهمن به‌عنوان مسئول دیده‌بانی کل رزمایش منصوب شد.