شخصیت شهید

محمدم از کودکی بچه ای آرام و دوست داشتنی بود. می توانم بگویم بچه خاصی بود. هفته ای یک بار در منزلمان زیارت عاشورا می خواندیم و در این مراسم حضور فعالی داشت. اخلاقش خیلی خوب بود، بچه زرنگ و باهوشی بود و به ما خیلی احترام می گذاشت. هیچ گاه جلوتر از من و پدرش حرکت نمی کرد. هر وقت مرا می دید دستم را می بوسید. در کارهای خانه کمکم می کرد. نمازش را اول وقت می خواند. دائم الوضو بود. کتاب مربوط به شهدا را زیاد می خواند. با بچه ها مثل بچه ها رفتار می کرد. به نظر من کسی به راحتی شهید نمی شود. امین هم پر زد و رفت و من مطمئن هستم جایگاه او بهتر از اینجاست. پسرم بسیار ولایی بود. یکبار که حضرت آقا فرمود: ما مثل شهید آوینی کم داریم، محمد امین گفت باید کارشناسی مستند سازی بخوانم دوربین برای مستندسازی هم خرید. بعد از شهادتش دوربین مستندسازی اش را به دست ما رساندند.