خاطره (حاج عبدالله در بهشت زهرا) شهید محمود نوریان

حاج عبدالله اهل تهجد و شب‌زنده‌داری‌ بود؛ یکبار او را در بهشت زهرا(س) دیدم؛ باهم سلام و علیک کردیم، دوباره او را در قطعه 27 دیدم، او مرا ندید، از لابلای مزار شهدا عبور می‌کرد، لا اله‌الا‌الله می‌گفت و می‌لرزید؛ پیش خودم می‌گفتم: «او چه می‌گوید؟ چه می‌بیند که این گونه می‌لرزد». فرمانده‌مان بود و به او عشق می‌ورزیدیم؛ این ویژگی‌های حاج ‌عبدالله صفات مطلوبی درست کرده بود که این صفات، سبب شد تا او خدا بین شود نه خودبین؛ همه را دعوت به خدا می‌کرد نه به خودش.