دست نوشته شماره 1 - شهید حسین قاینی

گر قطعه قطعه پیکرم
گردد میان سنگرم
بارد گلوله بر سرم
ذلت، ذلت نمی پذیرم حتی اگر بمیرم
خون شهیدان وطن
می جوشد از رگ های من
فرمانبرم از بت شکن
تا جان بود در پیکرم
باشد خمینی رهبرم
ذلت، ذلت نمی پذیرم
هر شب به هنگام سحر
آید امامم در نظر
زیبا بود همچون قمر
باشد دعایم روز و شب
این جمله باشد بر دو لب
یا رب نگهدار رهبرم
ذلت، ذلت نمی پذیرم